سخنی چند در باره ی مولانا یعقوب چرخی و تفسیر او

در این مقاله ضمن مروری به احوال و آثار یکی از عرفا و مشایخ معروف سده ی 14 میلادی مولانا یعقوب چرخی، به بررسی «تفسیر سوره ی فاتحه و دو جزء آخر قرآن کریم» او که از میان آثار متعددش شهرت و محبوبیت پیدا نموده است، پرداخته می شود. مؤلف قید می نماید که تفسیر با لحن وعظ و اندرز نگاشته شده، اغلب مباحث و مطالب تفسیری در اثر بر محور آداب دین و مذهب سنّت و جماعت چرخ می خورند. در تفسیر تأثیر طریقت نقشبندی بر اندیشه و آرای مفسّر، که خود یکی از پیشگامان سلوک نقشبندی بود، برعلا [آشکارا] به مشاهده می رسد. در «تفسیر» ذوق شاعری، شعرفهمی و فکر دانشورانه ی مفسّر به هم آمده اند. مولانا یعقوب در بعضی حالات برای افاده ی آرا و اندیشه ی خود پی در پی از شعر، خاصه از اشعار غنایی و عرفانی جلال الدّین رومی، حکیم سنایی غزنوی، عراقی و سعدی مدد جسته است که این رنگ خاصی به گفتار او بخشیده است.